অসম ভাৰতবৰ্ষৰ পূৰ্বাঞ্চলত অৱস্থিত এক ঐতিহাসিক আৰু সাংস্কৃতিকভাৱে সমৃদ্ধ ৰাজ্য। এই ৰাজ্যৰ মূল পৰিচয় গঠন কৰিছে অসমীয়া ভাষা, সাহিত্য, সংস্কৃতি, পৰম্পৰা আৰু সামাজিক মূল্যবোধে। কিন্তু আধুনিক সময়ত অসমীয়াৰ অস্তিত্ব একাধিক কাৰণত সংকটৰ সন্মুখীন হৈছে। জনসংখ্যাগত পৰিবৰ্তন, ভাষাগত প্ৰত্যাহ্বান, ৰাজনৈতিক-অৰ্থনৈতিক অসাম্য, তথা বিশ্বায়নৰ অভিঘাতে অসমীয়া সমাজত এক গভীৰ চিন্তাৰ পৰিস্থিতি সৃষ্টি হৈছে।
জনসংখ্যাগত পৰিবৰ্তন
অসমীয়াৰ অস্তিত্ব সংকটৰ মূল কাৰণসমূহৰ ভিতৰত অন্যতম হৈছে জনসংখ্যাগত পৰিৱর্তন। অসম- বাংলাদেশ সীমান্ত খোলা থাকি দীর্ঘকাল ধৰি অনিয়মীয়া অভিবাসনৰ প্ৰৱাহ চলি আহিছে। ইয়াৰ ফলত জনসংখ্যাৰ এক অংশত বৈষম্য সৃষ্টিৰ লগতে অসমীয়াৰ স্বতন্ত্র জনজাতীয় ৰূপ কমি আহিছে।
ভাষাগত সংকট
অসমীয়া ভাষাই অসমীয়া জাতিৰ মূল পৰিচয়। কিন্তু ইংৰাজী আৰু হিন্দী ভাষাৰ প্ৰভাৱত নতুন প্ৰজন্মৰ মাজত ভাষাটিৰ ব্যৱহাৰ হ্ৰাস পাইছে। শিক্ষাত, কৰ্মসংস্থাপনত, তথা প্ৰযুক্তিত ইংৰাজীৰ আধিপত্য বৃদ্ধি পোৱাৰ ফলত মাতৃভাষাৰ ব্যৱহাৰ ধীৰে ধীৰে সীমিত হৈ পৰিছে।
সংস্কৃতি আৰু পৰম্পৰাৰ ক্ষয়
বিশ্বায়ন আৰু বাণিজ্যিক সংস্কৃতিয়ে অসমীয়াৰ নিজস্ব পৰম্পৰাগত শিল্প-সংস্কৃতি, সংগীত, নৃত্য আৰু লোকাচাৰৰ ক্ষেত্ৰত এক বিপদ সংকেত জাগ্ৰত কৰিছে। আগৰ সময়ৰ মতো পহিলা বৈশাখ, ভোগালী বিহু বা নামঘৰৰ প্ৰথাগত আধ্যাত্মিক সংহতিৰ প্ৰভাৱত শৈথিল্য আহিছে।
ৰাজনৈতিক আৰু অৰ্থনৈতিক কাৰণ
অসমীয়া সমাজে নিজস্ব ভূমি, ভাষা আৰু সংস্কৃতি সংৰক্ষণৰ দাবীত বহু আন্দোলন চলাইছে। তথাপিও ৰাজনৈতিক ক্ষেত্ৰত অসমীয়াৰ একক সত্তা প্ৰায়েই আপসৰ সন্মুখীন হৈছে। অৰ্থনৈতিক বিকাশত অসম পিছপৰা অঞ্চল হিচাপে পৰিচিত হৈ থকাৰ ফলত অসমীয়াৰ বৌদ্ধিক তথা সামগ্ৰিক উন্নতিৰ ক্ষেত্ৰত প্ৰভাৱ পৰিছে।
শিক্ষা আৰু নতুন প্ৰজন্ম
অসমীয়া শিক্ষাৰ ক্ষেত্ৰত যথেষ্ট অবহেলা দেখা যায়। বিদ্যালয় আৰু উচ্চশিক্ষাত অসমীয়া ভাষাৰ প্ৰয়োগ সীমিত হৈ পৰাৰ ফলত নতুন প্ৰজন্ম নিজস্ব সাহিত্য-সংস্কৃতিৰ পৰা আঁতৰি গৈছে। ইয়াৰ ফলত সাংস্কৃতিক মুল্যবোধ আৰু সমাজত গাঁথনিৰ সংকট দেখা দিছে।
উপসংহাৰ
অসমীয়া জাতিৰ অস্তিত্ব সংকট মূলত বহুমুখী সমস্যাৰ ফল। জনসংখ্যাগত পৰিৱর্তন, ভাষাগত পিছপৰা, সাংস্কৃতিক ক্ষয়, ৰাজনৈতিক আপস আৰু অৰ্থনৈতিক অনিশ্চয়তা এই সংকটৰ মূল কাৰক। তথাপিও আশা আছে— যদি শিক্ষাৰ জৰিয়তে ভাষা আৰু সংস্কৃতি সংৰক্ষণ, পৰম্পৰা পুনৰুজ্জীৱন, ৰাজনৈতিক সজাগতা আৰু অৰ্থনৈতিক শক্তিকৰণৰ পদক্ষেপ গ্ৰহণ কৰা যায়, তেন্তে অসমীয়া জাতি পুনৰ উদ্যমেৰে নিজৰ সত্তা সংৰক্ষণ কৰিব পাৰিব।